Bujanie w obłokach
-marzenia
-motywacja
-iskra

Żeby poczuć pasję trzeba umieć bujać w obłokach. Trzeba mieć wyobraźnię, odwagę, otwartość na rzeczy nowe. Marzenia nie są po to być ich nie osiągać. Marzenia powinno się realizować.

Stan idealny.

Żeby realizować marzenia potrzebna jest determinacja i motywacja.

Poniżej linki do materiałów i prac innych autorów. Warto zerknąć co o motywowaniu mówią...

Właściwie czym jest motywacja - wiemy. Odczuwamy ją, tracimy ją, znów powraca... Trudno być zawsze w równym stopniu zmotywowanym. Staramy się ją podtrzymywać. Są równe formy i sposoby motywacji. Jest o niej głośno.

Czy ona wystarczy, by realizować się w życiu? Czy może jest coś jeszcze co można stosować, by trwale się za coś wziąć i realizować? A może dobrze jak motywacja będzie z czymś trwalszym skorelowana?

To trwalsze coś to - nawyk.

Jak tworzyć dobre nawyki?

Przyzwyczajenie.

Jak budować przyzwyczajenie?

Tradycja.

Jak tworzyć tradycję? Albo jak korzystać z tradycji otaczającego świata?

Dlatego nie warto niszczyć dobrych tradycji i dobrych przyzwyczajeń, nie zamieniając je na nic. Tworząc pustkę.

Pod rozwagę: nie da się nic wykreować trwałego bez zbudowania solidnych fundamentów.

O motywacji - blog pewnego autora

Przykład nr 1

Zaraz znikną szkoły

Przykład nr 3

Motywowanie uczniów

Przykład nr 5

Szkolny system motywowania

Przykład nr 2

Motywowanie czniów

Przykład nr 4

Sposoby motywowania uczniów

Przykład nr 6

Pozwól sobie na fantazjowanie - wdrażamy zmiany w szkole, by skutecznie motywować uczniów

Jak zbudować szkolny system motywacji ucznia i nauczyciela? Jak zmotywować do działania?
Motywacją nauczyciela zajmuje się dyrektor. Ma swój regulamin motywowania aktywnych, wizję jak pomagać zaangażowanym.

Motywacją ucznia zajmuje się nauczyciel. Dba o to, żeby uczeń systematycznie się uczył i uzyskiwał jak najlepsze wyniki nauczania mierzone oceną.

Ocena obecnie - staję się dyskusyjna. Jaką ma mieć formę, jaka ma być? Czy ma być? Co może zastąpić ocenę?

Czy coś jest w stanie zastąpić ocenę?

Dlaczego tak demonizujemy ocenianie?

Ale to rozważania na później...

Wróćmy do nauczyciela.

Dba o rozwój emocjonalny, oraz rozwój inteligencji emocjonalnej podopiecznych. On bowiem odpowiada za to, jacy będziemy jako dorośli. Czy zgromadzona wiedza będzie nam służyła w praktyce.

Jakie nauczyciel ma narzędzia do motywowania?

1. oceny (już wyżej wspomniane)

2. pomoce dydaktyczne

3. nowoczesne metody i formy pracy (aktywizujące)

4. ciekawie opracowane lekcje

Nowe w świecie edukacji:

1. neurodydaktyka (współczesne osiągnięcia i badania w tej materii)

2. nowe technologie

3. informacje ze świata PPP (nie istnieje nauka bez emocji)

Nowe podejście - a tu:

- gamifikacja

- nauczanie poprzez uczenie innych

- mnemotechniki

- doświadczanie (w tym programy typu: Laboratoria przyszłości)

Widzimy wielość źródeł pozyskania wiedzy i umiejętności potrzebnych nauczycielowi do skutecznego motywowania uczniów.

ALE wszystko to, działa tak dobrze, jak najsłabsze ogniwo - czyli sam nauczyciel.

Być może ten nauczyciel osobiście się z tym, co się pojawia nowego - nie zgadza. Nie zgadza się z tym, że przyszło nowe do szkoły. Że znów musi zmieniać swój sposób pracy, że zaleca się mu realizować coś, z czym się nie godzi wewnętrznie?

Dopóki nie poczuje takiej potrzeby, będzie złym realizatorem cudzych wizji.

Dochodzi tutaj jeszcze kwestia samej motywacji. Czy ona jet trwała?
No nie.
Trzeba nieustannie podsycać / podtrzymywać motywację.
Więc czy nie lepiej zamienić codzienne czynności w nawyk, przyzwyczajenie, potrzebę?

Oczywiscie, że tak.

Warto.

Tylko jak tego dokonać?

Tworząc spójny system motywacji dla wszystkich.

System motywacji - trzeba wspólnie ustalić, zgodzić się, że wdrażamy go wszyscy i realizować jednakowo wytyczne. Tak pojęte działanie wszystkich nauczycieli danej Rady Pedagogicznej - będzie skuteczne. Incydentalne działania jednego nauczyciela - oczywiście będą widoczne - będą skuteczne - ale nie poprawią postrzegania przez naszych uczniów i ich rodziców szkoły jako takiej. A chcąc przywrócić szkole znaczenia, odbudować prestiż zawód nauczyciela trzeba od tego zacząć. Zacząć od odbudowania spójności, jedności, jakości. Szkoła nie jest sceną poszczególnych "pojedynczych talentów". Jest sceną dla wszystkich członków rady pedagogicznej - "dla chóru".

Nad czym pracujemy?

1. Mówimy wspólnym językiem. Dogadujemy się na czym nam zależy, jakie mamy wspólne wartości, które chcemy zaszczepić uczniom.

2. Co nas - szkołę - wyróżnia? Jaką szkołą chcemy być. Do czego dążymy?
(A może już mamy szkołę z tradycją? Może mamy swoją tożsamość?)

Ważne jest znalezienie odpowiedzi na to pytanie, ważne aby się wszyscy z tym zgodzili. To najtrudniejszy etap budowania wspólnoty. Czasem na pierwszym etapie takich działań - większość ma rację. Inni muszą się dołączyć. Tu idealnie przydaje się autorytet dyrekotra.

3.Douczamy się.
Długi etap, ale niezbędny w podniesieni swojej wartości. Wiedz na temat nowych rozwiązań, doświadczenie praktyków, podglądanie innych - jak sobie radzą. Każde działanie przynoszące nam nowe informacje są potrzebne. Im więcej wiemy - tym będzie łatwiej stworzyć swoje rozwiązania i swój system.

Podczas douczania się dyskutujemy. Wybieramy to co dla nas jest wspólne.

4. Projektujemy swój autonomiczny system motywowania i tworzymy do niego zasoby.
Być może będzie on oparty o tradycję szkoły, być może będzie oparty na wizji przyszłości. Wszystko zależy od naszych wartości i od sposobu naszego myślenia.

Szkoła to zespół dydaktyków w niej pracujący.

Ale uwaga - istnieje pułapka.
Myślenie o swojej świetności. Zatrzymujemy się wówczas w rozwoju i zaczynamy się cofać.

Inni nas przeganiają.

Jakość to nieustanny rozwój i ulepszanie, a nie osiągnięcie jakiegoś poziomu i zatrzymanie się w miejscu.

5. Wdrożenie szkolnego sytemu i jego monitorowanie.

Na tym etapie widzimy skuteczność tego co stworzyliśmy. Możemy elastycznie modyfikować, nanosić poprawki już na etapie realizacji. Ważne, aby zmienić uczniom i rodzicom postrzeganie szkoły jako takiej. Należy współpracować, bo bez współpracy z domem nasze nawet najlepsze systemy motywowania uczniów legną w gruzach.

Zatem pierwszym krokiem podczas wdrażania jest zapoznanie z nim wszystkich zainteresowanych. Drugim przekonania o naszych dobrych intencjach. Przedyktowanie form współpracy.

Sprawdzamy - najczyściej podczas klasyfikacji - jakie wyniki osiągnęli nasi uczniowie.

Sprawdzamy nawet codziennie, jeśli pojawią się uwagi, wnioski, sugestie - na bieżąco.